B r a z i l

    

____________________________________________


Στα αφιλοξενα εδαφη των ισογειων και των υπογειων των πολυκατοικιων του κεντρου, υπαρχει ακομα ζωη. Ειναι καθολα ακομψο και ανομοιογενες να υπαρχει ζωντανια ακομα εκει κατω στα "χαμηλα". Αναθυμιασεςις απο τους υπονομους, στενα και γυριστες σκαλες, παραθυρα που δεν τα ειδε ποτε ο ηλιος. Τι θελω να πω? Πεταξε, οσο πιο μακρια μπορεις, ανεβα επανω. Τι να φανταστω? Οτι μπορω και γω να πεταξω? Ελα ομως που δεν ! Θα παω απο τις σκαλες. βημα βημα, σκαλι σκαλι. Πανω στη σκαλα του Ιακωβ. Το ιδιο, σαν πιο ισχυρη μου φαινεται αποφαση, η δυναμη των ποδιων και του νου, η ΕΠΙΘΥΜΙΑ, το ονειρο που επισκεπτεται καθε νυχτα ο Jonathan Pryce. Οι μεγαλες φτερουγες απο κερι. Η παλη και το Ονειρο του Ιακωβ.

.
..
.

Ending Windows session...